สู้เพื่อแม่
มีคนๆนึงที่เลี้ยงดูแลผมและคนๆนั้นเป็นคนที่สำคัญที่สุด คนๆนั้นคือ “แม่” สำหรับผมแม่ของผมคือคนที่สำคัญที่สุดที่จะมีได้สิ่วที่จะสร้างความภุมิใจให้แม่นั้นก็คือการตั้งใจเรียนหนังสือการตั้งใจเรียนนั้นต้องมีความขยันขยันในที่นี้ในเรื่องการทําการบ้านเราต้องสู้ต่อการบ้านต่างๆและต้องผ่านอะไรต่างๆอีกมากมายและการเรียนถึงผมจะเรียนไม่ค่อยดีนักผมก้พยายามไปเรียนพิเศษบ้างต้องแรกๆผมก็คิดว่าจะไม่เรียนแล้วคิดไปคิดมาเราน่าจะเรียนเพือเราไม่เก๋งวิชาใหนเราก็ไปเรียนวิชานั้นๆๆไปจนถึงปัจจุบบันผมพอเรียนได้เราในวิชาที่ผมเรียนไม้เก๋งผนก็จะพัฒนาตัวผมไปเรือยๆๆจนกว่าอะไรจะดีขึ้นแม่ผมเขาบอกผมว่าสอบได้เกด3แม่จะวื้อของที่ผมอยากได้ผมบอกแม่ไปว่าผมไม่เอาแม่เก็บเงินไปซื่อกับข้าวตอนแรกผมก็ไม่อยากได้อะไรหรอกครับผมอยากได้ความรักจากแม่ก็พอผมพูดไปนะตอนนี้ผมยังสอบยังไม่ไดเกด3เลยไดเกด2.98อีกนิดเดียวเท่นั้นก็จะได้เกด3อยู่แล้วเลยครับอีกอยางหนึ่งแม่ผมเป็นห่วงเวลาที่ผมกลับบ้านเย็น(5.00.น)มันเย็นมากเพราะพอจะกลับถึงบ้านก็นานรถเมลใช้เวลาขับถึงหน้าปากซอยผมก็40นาทีรถตอนเย็นวิ่งช้ามากเลยเพราะจะรอคนขึ้นรถกลับบ้านบางทีคนขับรถเมลนั้นจอดรอผ็้โดยสารบางทีจอดครึ่งชั้วโมงจนผมต้องขึ้นรถขันใหม่เพราะรอไม่ได้รอนานมากแล้ววันนั้นผมถึงบ้านช้ามากก็เพราะรถขันนี้ละครับมาถึงบ้านแม่ว่าใหญเลยแต่ผมก็รู้ว่าแม่ว่าเพราะเป็นห่วงผมมากเลยว่าเรามากผมคิดแบบนี้มานานแล้วไม่ใช้ว่าแม่ว่าอะไรเราไม่ใช้ผมไม่โกธผมก็โกธเหมือนกันแม่บางทีเขาก็มาคุยกับการเรียนว่าเองขยันทำงานบ้านให้มากๆสอบได้คะแนนน้อยจะได้มีอะไรช่วยในเวลาสอบตกและนี้คือการสู้เพื่อแม่ของผม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น